Ik kan niet leven zonder muziek. Het gaat gewoon niet. Al mijn dagen galmen elektrische gitaren door mijn oordopjes.
Het begint zodra ik wakker word, 8.08 uur op de wekker. Ik sta op en loop naar mijn stereo waarvan ik de volumeknop opendraai.
Vrolijke klanken uit de boxen brengen mij in de juiste ochtendstemming. Koffie zetten, ontbijt klaarmaken en meezingen met de nummers op de radio. Arrow Classic Rock laat mij genieten van de door mij oh zo geliefde rock-'n-roll.
Darwin dacht dat mensen muziek maakten en konden waarderen om zich te kunnen voortplanten. Dat klopt niet. Ik ben dol op muziek maar heb geen enkele behoefte om iemand om de wereld zetten. Volgens Nietzsche zou het leven zonder muziek een vergissing zijn. Dat is een understatement. Een muziekloos leven is ondraaglijk en ondenkbaar! Het idee alleen al. Om mijn dag door te komen heb ik een melodie en een stem nodig. Muziek is mijn belangrijkste medicijn tegen de pijn. Flink zijn, lukt beter met een troostende stem. Iemand die mijn gevoel verwoordt, mijn angst beschrijft en mijn tranen droogt. Geen enkele pil werkt zo verzachtend als de klanken uit mijn stereo. Behalve de apotheek bezoek ik ook de vinylzaak. De plek waar ze wondermiddeltjes in alle genres verkopen: de perfecte medicatie zónder negatieve bijwerkingen.
Vermogen
Niet alleen bij mentale of fysieke pijn zet ik een liedje op. Het is nooit stil in mijn oren. Zonder muziek ga ik de deur niet uit. Muziek geeft me kracht. Met de wind in mijn haren en Born To Be Wild door mijn muziekoortjes loop ik zelfverzekerder door de supermarkt. En ik voel me nét een tikje mooier als de zwoele stem van Nina Hagen 'Dass kommt weil ich so schön bin" zingt.
Column Nena Vlas
